SHALAVRIQ mb.
- 1. kryes. mospërf. Që i ka shulët jo të drejta dhe që ecën shtrembër e me plogështi.
- 2. fig. Që nuk është i zoti të kryejë punët e veta, i ngathët; i trashë nga mendja. Njeri shalavriq.
- 3. Përd. em. sipas kuptimeve të mbiemrit.
- 4. përd. ndajf. Shtrembër e me plogështi. Ecën shalavriq.