Arsyetim m.sh. -
- Veprimi sipas kuptimeve të foljeve arsyetoj, arsyetohem. Arsyetim i drejtë (logjik, i shëndoshë). Arsyetim i cekët. Arsyetim deduktiv (induktiv). Arsyetimi i mungesave (i veprimeve). Forca (logjika) e arsyetimit.
- Varg mendimesh e gjykimesh të parashtruara në mënyrë logjike për të shpjeguar diçka ose për të arritur një përfundim.
- Shkak, arsye që sillet për të përligjur diçka; fletë që shërben për të përligjur një mungesë, një veprim.