Besuar mb. -
- Që gëzon besimin e plotë të dikujt; që është besnik. Njeri i besuar. Mik i besuar. Roje e besuar. Shtëpi e besuar.
- si em. ~, ~I (i) m. sh. ~, ~IT (të). Ai që gëzon besimin e plotë të dikujt; besnik. Të besuarit e tij.
- si em. ~, ~I (i) m. sh. ~, ~IT (të) vjet. Ai që ngarkohej nga dikush të kryente veprime në emër të këtij me fuqi të plota, ai që vepronte sipas porosive të dikujt.