BEGATSHËM mb.
- Që ka diçka me shumicë, që është plot të mira; që jep ose që prodhon shumë, i frytshëm, pjellor. Vend i begatshëm. Tokë e begatshme. Korrje (vjelje) të begatshme. Punë e begatshme. Vit i begatshëm. Jetë e begatshme. Bashkëpunim i begatshëm.
- fig. shih begatë (i, e) 2.
- vjet. I pasur, pasanik. U bë i begatshëm.